Bitter cookie

De Tweede Kamer heeft halverwege deze week een moeizame stemming verricht over wijzigingen van de Telecomwet. Een onderdeel was een verbod op zogenoemde cookies; kleine tekstbestandjes die internetbrowsers achterlaten op de computer.

Die cookies leggen behalve taal- en andere bezoekersvoorkeuren ook interessegebieden vast, waardoor consumenten gerichte advertenties te zien krijgen. En ook het monitoren en analyseren van internetgebruik gebeurt veelal door gebruik te maken van deze kleine bestandjes.

Omdat de privacy van consumenten volgens een kleine meerderheid van het parlement in het geding is, heeft ons kleine kikkerlandje nu als braafste jongetje van Europa – en zelfs van de wereld – ingestemd met een wet die de cookies aan banden leggen. Althans, zomaar ongevraagd cookies uitdelen mag niet meer.

Aanvankelijk was het wetsvoorstel namelijk dat gebruikers voor elke cookie toestemming moesten geven. Daar wordt elke internetter natuurlijk helemaal gek van. Nu is besloten dat branchepartijen samen een oplossing mogen verzinnen waarbij de privacy gewaarborgd blijft maar ook het surfgemak voor de consument blijft bestaan… Dus: politici zeggen ‘lost u het zelf maar op’.

Naast de nodige aanpassingen aan vrijwel álle websites in ons land raakt dit natuurlijk ook de innovatiekracht van onze Nederlandse onlinebedrijven. Bovendien: als consumenten geen gerichte advertenties te zien krijgen maar irrelevante, levert dat weer andere ergernis op (voor iedereen maandverbandreclame?).

Beter was het geweest als de politiek aan onze concurrentiepositie had gedacht, het internet reikt immers verder dan onze landsgrenzen. De politiek had beter kunnen aansturen op een wereldwijde of in ieder geval een Europese oplossing. Aan het bij elkaar brengen van marktpartijen. Zoals de browserontwikkelaars die al heel ver zijn met geavanceerde mogelijkheden voor cookiebeheer en daarbij luisteren naar wat consumenten zélf prettig vinden. Dat scheelt ondernemers moeite en zorgt voor een werkelijke oplossing voor de consument.

Beter hadden de parlementariërs besloten tot het geven van meer voorlichting over cookies aan consumenten, die campagnes desnoods betaald door de industrie. Hadden ze er nog maar wat langer thee over gedronken, met een minder bitter cookie.

Bron:
Column Ben Woldring – De Telegraaf, 24 juni 2011