Stadsverwarming en de warmtewet

Begin juni heeft Gaslicht.com in samenwerking met De Telegraaf en OverGeld.nl voor de vierde keer het energiespreekuur gehouden. Lezers stuurden circa 200 energievragen in. In de komende periode zal ik een aantal van de veelgevraagde onderwerpen op energiegebied verder toelichten. Vandaag komt de regelgeving omtrent stadsverwarming aan bod.

Op 11 juni stemde ook de Eerste Kamer eindelijk in met de Warmtewet. Naar verwachting zal deze wet vanaf 1 januari 2014 ingaan.
Voor bewoners met stadsverwarming betekent dit dat er een maximumtarief wordt ingesteld voor de warmte die zij afnemen. Bij stadsverwarming wordt opgewekte warmte (door bijvoorbeeld afvalverbranding, gas of kolen) via het warmtenet vervoerd naar de consument.
Voor de gasmarkt bestaat een landelijk net waar regionale distributienetten op zijn aangesloten. De netbeheerders die voor de regionale transport van gas zorgen, zijn gebonden aan maximale tarieven opgesteld door de Autoriteit Consument & Markt (ACM). Al sinds 2004 is de markt voor de levering van gas vrijgegeven en mag de consument dus zelf bepalen bij welke gasleverancier gas wordt afgenomen.

Eén leverancier
Voor de levering van warmte gelden andere regels. Een warmtenet is een lokaal geregeld net waar maar één leverancier actief is. Hierdoor heeft een warmteleverancier een monopoliepositie op het warmtenet. Een consument kan daardoor niet van leverancier veranderen en is gebonden aan de leverancier die de levering van warmte in de regio verzorgt.
Door de invoering van de Warmtewet worden consumenten en bedrijven beschermd die gebonden zijn aan een warmtenet. De ACM kan in de toekomst toezicht houden op het tarief dat gevraagd wordt voor de levering van warmte.
Het is positief voor de afnemers dat er een maximumtarief wordt opgelegd. Toch blijft de monopoliepositie op het warmtenet behouden, aangezien er nog altijd slechts één leverancier actief zal zijn op het net. Voor stroom is er overigens wel vrije keuze en is men niet gebonden aan de warmteleverancier.